จอ…จ่อ…จ้อ…523 ส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ คิดถึง… “คนยานยนต์” ยังคงรักและผูกพัน
ปี 2566…ใกล้จะโบกมือลาแล้ว น่าจะเป็นอีกปีแห่งความยุ่งยากของคนไทย แม้แต่ในแวดวงคนยานยนต์ ก็ประสบปัญหาเรื่องการค้นหายอดขายไม่เจอ นั่นอาจเป็นเพราะสถานการณ์ของสภาพเศรษฐกิจ ตั้งแต่เกิดโควิด-19 มาจนถึงวันนี้ แต่ละค่ายยานยนต์ยังคงอยู่ในวังวนแห่งความยากลำบาก รวมถึง “คนสื่อ” ก็มาสภาพที่ไม่แตกต่างกัน เพียงแต่ยังโชคดีที่หนังสือพิมพ์ยวดยาน ยังสามารถดำรงอยู่ ในวันที่ย่างเข้าสู่ปีที่ 25 แล้ว อย่าถามว่า…เหนื่อยมั้ย? ตอบแบบไม่ลังเล เหนื่อย…แต่ยังโอเคอยู่ เพราะยังรักในการเขียนหนังสือ เพียงแต่วันนี้ เขียนได้ยากขึ้น เพราะข่าวคราวและตัวละครนั้น เปลี่ยนแปรไปจากวันวานเป็นอย่างยิ่ง
ช่วงนี้…น่าจะเข้าสู่วังวนแห่งการแสดงความยินดีกับการส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ น่าจะมีโอกาสเจอะเจอค่ายยานยนต์เยอะขึ้น แต่สิ่งหนึ่งที่สังเกตเห็นถึงการเปลี่ยนแปลง “คนยานยนต์” ก้อ…เปลี่ยนแปลงไปด้วยเหมือนกัน ยอมรับ…เริ่มมีคนรู้จักลดน้อยลงไป เพราะเป็นการเปลี่ยนแปลงของคนทำงาน ที่เหมือนเป็นช่วงเปลี่ยนถ่าย และที่เพิ่งเดินเข้ามาเป็น “รถไฟฟ้า” ซึ่งก็มีทั้งคนคุ้ยเคยและไม่คุ้นเคย ก้อ…น่าจะเป็นอีกช่วงเวลาแห่งความคึกคัก เป็นความรักความผูกพัน ที่เป็นเหมือนประเพณีที่สืบต่อกันมา ปีใหม่ทุกปี…ก็จะเข้ามาอวยพรส่งความสุขให้กับ “คนสื่อ” หรือจะเหมือนเป็นการแทนคำขอบคุณ ที่ต่างก็ดูแลกันมาตลอดทั้งปี เพราะ “คนสื่อ” กับ “คนบริหาร” นั้น เหมือนน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า
สำหรับ “รามอินทรา” นั้น เส้นทางการเป็น “คนสื่อ” พบเจอคนบริษัทมาหลากหลายรุ่น บางคนก็ยังทำงานอยู่ บางคนก็เกษียณไปบ้างแล้ว แต่ที่น่าเสียดาย…หลายคนไปแล้วไปเลย แทบไม่ได้ติดต่อกันเลย ทั้งๆที่ก็อยากเจอะเจออยากรู้ถึงสถานการณ์ของวันนี้ แต่สุดท้าย…ก็ต้องยอมรับความจริง ทุกคนอยากใช้ชีวิตที่เป็นของตัวเอง เป็นคนบริษัทมานาน จนอยากเป็นคนธรรมดาบ้าง อยู่กับวิถีชีวิตของตัวเอง ไม่มีข้อกำหนดมีแค่ชีวิตที่อยากเป็นอยากอยู่ ก็ฝากความคิดถึง…ถึงทุกคน ถ้ายังคิดถึงกันอยากให้กริ๊งกร๊างมาคุยกันบ้าง ถือโอกาสเขียนฝากผ่านพื้นที่ตรงนี้ คิดถึงทุกคนเสมอ ขอให้มีความสุขกับเส้นทางของตัวเองนะครับ
ส่วน “รามอินทรา” ยังคงเป็น “คนเขียนหนังสือ” ที่ยังโชคดีมีคนติดตามอ่าน เลยได้จอ…จ่อ…จ้อ เป็นประจำทุกสัปดาห์ แต่ก็ยังอดคิดถึงคนเก่าๆไม่ได้ เพราะบางคนยังคงมีความรักความผูกพันอยู่เสมอ แม้เวลาจะผ่านไปก็ยังคงไม่ลืม
ยังรักและคิดถึงทุกคนนะครับ
มากกว่าขอบคุณ
“รามอินทรา”
บ้านชินเขต
29 พฤศจิกายน 2566