รามอินทรา จุ๊กจิ๊ก 606
สัปดาห์ที่ 606 กับการเขียนเรื่องราวของ “เด็กยานยนต์” ในสไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของ “รามอินทรา” ที่ไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน สัปดาห์นี้ 4 คน 4 สไตล์ จะเป็นใครบ้าง? น่าสนใจหรือไม่? อยากให้ติดตามอ่านกันครับ…***
- “ตุ๊กกี้” พุทธชาด แสนสะสม
ก้อ…น่าจะเหนื่อยสะสมมานานมาก เพราะวันนี้เกมการแข่งขันรถรถไฟฟ้านั้น แตกต่างเป็นอย่างยิ่งจากเส้นทางเดิมๆ ที่ “ตุ๊กกี้” เคยผ่านมา ธรรมชาติของ “คนสื่อ” กับ “คนญี่ปุ่น” เหมือนมุมแดงกับมุมน้ำเงิน ทุกวันเป็นเรื่องที่ยากจะคาดเดา เป็นเมคอินไชน่าของแท้
ด้วยเหตุนี้… “ตุ๊กกี้” จึงสมราคา “จับกังวูแมน” ที่ “รามอินทรา” ตั้งให้ เพราะดูแลถ้าไม่ไล่เธอคนนี้ ก็คงไม่มีเธอคนไหนมาแบกรับได้ เลยไม่แปลกใจ ที่จะเห็น “ตุ๊กกี้” สลัดรองเท้าส้นสูง หันมาใส่รองเท้าผ้าใบ ไม่ยังงั้น…เดี๋ยวมีสิทธิ์ผ่าตัดขาได้ง่ายๆ จริงมั้ย
“รามอินทรา” จุ๊กจิ๊กถึง “ตุ๊กกี้” ไม่ใช่เพราะห่วงใย แต่สนใจมากกว่าที่เห็น “ตุ๊กกี้” ยังมีความสุขกับการเป็นคนทำงานค่ายรถไฟฟ้า นั่นแสดงว่า…ใกล้จะเป็นมนุษย์ไฟฟ้าเข้าไปทุกทีแล้ว กดปุ่มปุ๊บเคลื่อนไหวปั๊บ แหม่…ยี่ห้อ “ตุ๊กกี้” นี่น่าจะหายากที่สุดแล้วล่ะ
- “เอิน ซูซุ” ชญานิษฐ์ ก่อพานิชกุล
ระยะนี้…เป็นระยะทำการของคนอีซูซุ ที่ไม่ใช่แค่ในเมืองไทยเท่านั้น บางครั้งยังต้องข้ามไปเมืองลาวอีกต่างหาก ล่าสุดน่าเสียดาย “รามอินทรา” มีนัดกินก๋วยเตี๋ยวเรือกับ “นู๋อร” อร รักติประกร แต่กลับไม่มี “เอิน” เพราะติดภารกิจ เอาไว้วันหลังค่อยนัดกันใหม่นะจ๊ะ
ก้อ…อย่างที่บอกแหละ ครึ่งปีหลังแล้ว แถมยังมีการขยับตัวของอีซูซุ มิว-เอ็กซ์ อีกต่างหาก มองบนมองล่างแล้วยังไง “เอิน” ก็หมดสิทธิ์อยู่เฉยๆ แต่ว่าจะอยู่เมืองไทยหรือไปเมืองลาวเท่านั้นแหละ สงสัยอีกนานกว่าจะได้เจอกัน จริงมั้ย “เอิน”
“รามอินทรา” จุ๊กจิ๊กถึง “เอิน ซูซุ” แต่ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ สะกิด “นู๋อร” และทีมงานแล้วกริ๊งกร๊างมาบอกได้เลย พร้อมและยินดีเป็นเจ้ามือแบบไม่อั้น วันนี้…ทำงานให้สุดไปก่อน พรุ่งนี้ว่างๆค่อยเจอกัน ค่อยมาล้มทับ “รามอินทรา” นะจ๊ะทุกคน
- “เปรียว มิตซู” ยูถิกา เลิศลักษณา
น่าเสียดาย…ที่มางานก้าวสู่ปีที่ 26 แล้ว ไม่ได้คุยกันเลย เพราะต้องดูแลทุกคนจนไม่ว่าง ยังไงเอาไว้มีเวลาค่อยกริ๊งกร๊างมานัดเจอกัน ไม่ต้องเกี่ยวกับงานก็ได้ เป็นเรื่องของพี่น้องเพราะมีเรื่องอยากเม้าท์เยอะมาก โดยเฉพาะเรื่องวันวานของซูบารุ
เป็นวันวานที่ “เรา” มีความผูกพันกัน เป็นยุคที่มีเรื่องมากมายให้เรียนรู้ แตกต่างจากความเป็นมิตซูบิชิ ที่มีเรื่องเล่ามากมาย ไม่น่าจะเรียนรู้ แต่ก็เป็นอีกประสบการณ์ที่ต้องจดจำ เพราะวังวนชีวิตของคนทำงานนั้น มิได้ราบเรียบเสมอไป จริงมั้ย?
“รามอินทรา” จุ๊กจิ๊กถึง “เปรียว” ก้อ…ยินดีที่ได้รู้จักกัน ยังจดจำภาพความเป็น “ซูบารุ” ได้เสมอ เพราะเป็นยุคตั้งต้นของความเป็นพี่เป็นน้องในแวดวงคนยานยนต์ ที่ไม่ใช่ว่าจะเจอะเจอกันได้ง่ายๆ ขอบคุณที่ทำให้ได้รู้จักกัน “เปรียว” ขอบคุณที่ทำให้รู้จักทุกคน
- “เบนซ์ นิสสัน” กมลชนก เจริญจินดารัตน์
ล่าสุด…เจอกันในงานก้าวสู่ปีที่ 26 ยังคงเป็นน้องชายตัวโตที่น่ารักเหมือนเดิม เจอกันทุกครั้งมีแต่เรื่องดีๆคุยกัน มีแต่เสียงหัวเราะ เพราะมีเรื่องราวมากมาย คุยกันได้ทั้งคืน นั่นเพราะบุคลิกที่เข้ากันทุกคนของ “เบนซ์” ด้วยแหละ
ยังไงก็อยากให้ดูแลตัวเอง เพราะงานของรถยนต์นิสสันเหมือนจะหาตัวช่วยไม่ได้ ไม่รู้เป็นเพราะทุกคนรู้จัก ยังไง “เบนซ์” ก็ทำได้ทุกอย่าง ยังไง “เบนซ์” ก็ไม่เคยบ่น เพราะงานหนักไม่ว่าขอแค่อย่าให้ตกงาน ไม่ยังงั้นมีสิทธิ์เข้าบ้านไม่ได้แน่เลย
“รามอินทรา” จุ๊กจิ๊กถึง “เบนซ์ นิสสัน” ด้วยความรักและผูกพัน ขอบคุณที่คอยดูแลและห่วงใยกัน มีอะไรก็สื่อสารกันตรงๆ มีอะไรอยากให้ช่วยเหลือ ด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่ง ยังไงก็อยากเห็นรถยนต์นิสสัน เป็นรถที่อยู่บนท้องถนนเมืองไทยเยอะๆ
ครบถ้วน 4 คน 4 สไตล์ จะเป็นใครบ้าง? น่าสนใจหรือไม่ ยังไงก็อยากให้ติดตามอ่านกันนะครับ
มากกว่าขอบคุณ
“รามอินทรา”
บ้านชินเขต
3 กรกฎาคม 2567
