จอ…จ่อ…จ้อ…554 ชีวิตที่เปลี่ยนแปลง เขียนหนังสือ 8 คอลัมน์ หยุดเดินห้าง…หยุดช็อปปิ้ง
ล่วงเลยเข้าสู่ครึ่งปีหลังแล้ว หลายคนพูดตรงกันปีนี้เวลาผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน อดถามตัวเองไม่ได้ว่ารู้สึกอย่างไร? ถ้าจะบอกว่า…รู้สึกเฉยๆล่ะ ก็ไม่น่าจะใช่ ในเมื่อยังต้องทำงานอยู่ทุกสัปดาห์ ทำไมจะไม่รู้สึกเลยหรือ…แป๊บเดียวต้องส่งต้นฉบับแล้ว ส่งครบ 4 ครั้งเป็น 1 เดือน เลยรู้สึกว่าเวลาผ่านไปรวดเร็วจริงๆ งานครบรอบก็ผ่านไปแล้ว เผลออีกแป๊บเดียวเดี๋ยวก็สิ้นปี เดี๋ยวก็แก่ขึ้นอีกปีแล้ว แต่ก็เป็นวิถีแห่งธรรมชาติ วันเวลาหมุนเปลี่ยนไปตามวัฏจักร “รามอินทรา” ยังคงต้องเขียนเรื่องราวให้อ่านกันสัปดาห์ละ 8 คอลัมน์ เลยยิ่งรู้สึกเวลาผ่านไปเร็วจริงๆ เพิ่งส่งต้นฉบับ อ้าว…ต้องเขียนใหม่อีกแล้ว
เพียงแต่รู้สึกถึงวิถีของตัวเองนั้นเปลี่ยนแปลงไป จากเดิมเสาร์-อาทิตย์ ชอบไปโน่นมานี่ ชอบมากกับการเดินซื้อของที่เป็นที่เดิมประจำ…เป็นห้างพันธุ์ทิพย์ งามวงศ์วาน แต่วันนี้ชีวิตเปลี่ยนไป น่าจะตั้งแต่เกิดโควิด-19 มาจนถึงปัจจุบัน แทบไม่ได้ออกไปไหน กินข้าวเช้าเสร็จก็ปักหลักเขียนหนังสือ ทั้งวันเสาร์และอาทิตย์ นานๆถึงจะได้ไปเดินเดอะมอลล์ กับเค้าสักครั้ง ส่วนพันธุ์ทิพย์ เหมือนจะไม่เคยไปเดินเลย จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าไปเดินครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่? นี่ก้อ…ตั้งใจจะไปหาร้านร้อยสร้อย แต่ก็ยังแค่จะไปเท่านั้น แหม่..ถ้าเป็นเมื่อก่อน ไปมาจนจบแล้วล่ะ
อย่าถามว่า…เบื่อมั้ย? เออ…ไม่เคยรู้สึกนะ เพราะแค่เขียนวันละ 4 คอลัมน์ ก็หมดไปค่อนวันแล้ว ถ้าวันไหนไหลลื่นก็โอเคหน่อย ถ้าวันไหนไม่ไหลลื่นก็นอนยาวๆ สุดท้าย…ยังไงก็ต้องเขียนให้จบสัก 4 คอลัมน์ ที่เหลือค่อยว่ากันที่ออฟฟิศ ซึ่งส่วนมากก็จบได้แหละ ยังไงก็ต้องจบไม่ยังั้นจะติดเป็นนิสัย ทำให้ตั้งใจที่จะต้องเขียนให้ได้ตามเป้า อาจเป็นเพราะความมุ่งมั่นที่จะต้องเขียนหรือปล่าว ทำให้ไม่ค่อยอยากออกไปไหนเหมือนวันวานแล้ว เพราะยังอยากให้เวลาที่อยู่ออฟฟิศ ไม่ต้องห่วงเรื่องต้นฉบับ มีเวลาว่างที่จะรับแขกหรือทำอะไรได้อีกเยอะแยะ
วันนี้ของ “รามอินทรา” จึงแตกต่างจากวันวานโดยสิ้นเชิง แต่ที่ไม่เคยเปลี่ยน เป็นงานเขียนหนังสือนี่แหละ ยังไงก็ต้องเขียนสัปดาห์ละ 8 คอลัมน์เพิ่มเติมคืองานพีอาร์ของ “เจ้านาย” บ้าง ขายโฆษณามาบ้าง แต่ที่เขียนประจำคือ “รามอินทรา” จุ๊กจิ๊ก “รามอินทรา” จอ…จ่อ…จ้อ “รามอินทรา” ยกนิ้วให้ นี่เป็นของ “เว็บไซต์…รามอินทรา” ที่จะได้ว่า…ตั้งแต่เปิดเว็บมายังไม่เคยขาดแม้แต่สัปดาห์เดียว เขียนให้อ่านกันได้ เป็นเพราะรักและผูกพันด้วยแหละ
ยังไงก็อย่าลืมติดตามอ่านกันนะครับ
มากกว่าขอบคุณ
“รามอินทรา”
บ้านชินเขต
3 กรกฎาคม 2567