มิตรภาพผ่านเว็บไซต์ 618 โลกสื่อสาร…ที่เปลี่ยนผ่าน ทั้งคนสื่อ…คนบริษัท หดหายและเปลี่ยนไป
สิ่งที่น่าสนใจ…ในวันที่โลกของการสื่อสารแปรเปลี่ยนไป เคยรู้สึกบ้างมั้ย? เหมือนเราจะมีคนรู้จักมากขึ้น แต่…คนที่สนิทเหมือนจะน้อยลงไป ด้วยอาจเป็นเพราะ…โลกสมัยใหม่นั้น ไม่จำเป็นต้องเจอะเจอกันตัวเป็นๆ ทุกอย่างส่งผ่านหน้าจอสี่เหลี่ยม ใช้ตัวหนังสือแทนคำพูด เราจะไม่ค่อยได้ยินเสียงกันเหมือนเมื่อวันวาน การสื่อสารที่รวดเร็ว อาจทำให้ความละเอียดลดหายไป การพิมพ์คงไม่เหมือนการพูด ยิ่งบางคน ใช้ภาษาไทยยังไม่ค่อยถูก แถมยังมีภาษาสมัยใหม่ ที่ไม่รู้คิดกันได้ยังไง ยังเคยคิดเล่นๆ ต่อไป…การที่คนพูดกันน้อยลง มองกันแต่หน้าจอสี่เหลี่ยมนั้น จะส่งผลถึงการพูดด้วยหรือไม่? เมื่อเรื่องการเขียนนั้น กระทบไปหมดแล้ว คนรุ่นใหม่เขียนหนังสือน้อยลง และเขียนผิดมากขึ้น คำที่สะกดยากๆจะไม่ค่อยถูกเอ่ยถึง
ก้อ…ไม่รู้เป็นเพราะเหตุนี้หรือไม่? ทำให้คนรู้จักนั้น ลดน้อยลงไป ยิ่งถ้าใครเป็นคนที่ไม่ชอบการสื่อสารผ่านโซเชียล ยิ่งจะรู้สึกได้เลยว่า…คนที่รู้จักนั้นหดหายไปทุกวัน บ้างก็เกษียณบ้างก็เปลี่ยนที่ บ้างก็ไม่อยากติดต่อกับใคร นานๆเข้าก็เหมือนอยู่คนละโลก หดหายไปเรื่อยๆ ที่เหลือก็แค่เจอกันนานๆครั้ง หรือวันนี้ “คนบริษัท” ส่วนมากใช้สื่อสมัยใหม่ ผ่านหน้าจอสี่เหลี่ยม รวมถึงแต่ละบริษัทมีการประชุมกันเยอะมาก แล้วส่วนมากก็ประชุมแบบมาราธอน ตั้งแต่เช้าจรดเย็น จะกริ๊งกร๊างไปคุยด้วยเป็นเรื่องยากจริงๆ ไม่ใช่มีปัญหากันแต่เป็นเพราะติดประชุม หรือบางครั้งก็ทำได้แค่รับสาย แล้วก็ขอโทษที่ไม่สามารถคุยได้นานๆ แต่ก็ยังดีกว่าบางคนที่ไม่ยอมรับสาย เผลอๆมีตัดสายอีกต่างหาก
วันนี้…ยอมรับสภาพยอมรับการเปลี่ยนแปลง ยอมรับว่า…คนรู้จักโดยเฉพาะมิตรภาพ…ผ่านเว็บไซต์ ที่หดหายไป เพียงแต่ว่า…ยังคงโชคดีที่ยังมีงานทำทั้งในหนังสือพิมพ์ยวดยาน และ “เว็บไซต์…รามอินทรา” ทำให้ในแต่ละสัปดาห์ ยังมีงานเขียนถึง 8 คอลัมน์ ซึ่งบางคนที่รู้ก็บอกว่า…ทำไมเขียนเยอะมาก เขียนได้ยังไงก็น่าจะเป็นความเคยชินแล้วล่ะ และที่ทำให้เขียนได้ น่าจะเป็นเพราะการเก็บเกี่ยวข้อมูลที่สั่งสมมานาน แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า จดจำได้ยังไง น่าจะเป็นการเก็บแบบสะสมนั่นแหละ จนเมื่อถึงเวลาต้องเขียน ก็สามารถนำเสนอมาเขียนได้เลย ซึ่งก็เป็นเรื่องแปลกเหมือนกัน แต่ก็สามารถเขียนมาได้จนทุกวันนี้ และก็น่าจะเขียนแบบนี้ต่อไปแบบเบื่อบ้างไม่เบื่อบ้าง คละเคล้ากันไป
วันเปลี่ยนเวลาผ่าน “รามอินทรา” ยังคงทำหน้าที่ด้วยความรักความผูกพัน และเขียนหนังสือ สัปดาห์ละ 3 คอลัมน์ 3 สไตล์ ไม่ว่าจะเป็น “รามอินทรา” ยกนิ้วให้ “รามอินทรา” จุ๊กจิ๊ก และ “รามอินทรา” จอ…จ่อ…จ้อ ยังไงก็ฝากให้ติดตามอ่านกันต่อไป เพราะจะได้เป็นพลังให้อยากเขียนให้อ่านกันต่อไปนานๆ
ด้วยรักและผูกพัน
มากกว่าขอบคุณ
“รามอินทรา”
บ้านชินเขต
24 กรกฎาคม 2567