โซ่หลุด ฉบับ 1,107 ความคิดคำนึง… “โซ่หลุด” วันนี้…กับวันวาน ที่แตกต่าง ยากที่จะคืนกลับมา
เดือนสุดท้ายแล้ว… “โซ่หลุด” ย้อนเส้นทาง “คนมอเตอร์ไซค์” เป็นเยี่ยงไร? ถ้าเขียนแบบไม่เอาใจใคร บรรยากาศเหงาๆ แทบจะหาความคึกคักไม่เจอ เมื่อ…ค่ายรถจักรยานยนต์นั้น เหลือกันอยู่เพียง 2 ค่ายเท่านั้น ที่มีอะไรให้เขียนถึงแบบเจอบ้าง ไม่เจอบ้าง เพราะจะว่าไปแล้ว…เป็น 2 ค่ายที่มียอดขายชัดเจน แบบทางใครทางมัน “ฮอนด้า” นั้น ต้องบอกว่า…นอนมากับยอดขายที่ทิ้งห่างแบบข้ามาคนเดียว ประมาณ 70 เปอร์เซ็นต์ ทำให้ความคึกคักหายไปโดยปริยาย มีการเปิดตัวตามสภาพ มีกิจกรรมตามบรรยากาศ ก้อ…เลยไม่ค่อยแปลกใจกับอาการของ “นายญี่ปุ่น” มร.ยูอิจิ ชิมิซุ ที่วันนี้เหมือนจะไม่ค่อยยอมเปิดตัวสักเท่าไหร่ ล่าสุด…งานเปิดตัวรถใหม่ ยังปล่อยให้เป็นหน้าที่ของ “เบอร์ 2” ทำหน้าที่แทน รวมถึงความคึกคักแห่งคนบริหารแห่งคนบริหารคนไทย ที่เห็นยืนขนาบซ้าย-ขวา เป็น “เซียม” วิวัฒน์ เลิศผาติ กับ “เอ” นคร วิมลจิตรสอาด เท่านั้น
แตกต่างจากฟากฝั่ง “ไทยยามาฮ่า” ที่วันนี้ภายใต้การบริหารของคนไทย โดยปกติจะเห็นครบทีม โดยเฉพาะ “เสี่ยหมู” พงศธร เอื้อมงคลชัย ที่วันนี้ยืนหนึ่งคนบริหาร โดยมี “เสี่ยเจมส์” ภาณุพล กิตติคำรณ ยืนขนาบข้าง และทีมงานคนไทยที่คุ้นหน้าคุ้นตา ซึ่งก็เป็นปกติของการทำงานสไตล์ไทยแลนด์ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดตัวหรืองานกิจกรรม “โซ่หลุด” อยากบอก…เป็นภาพที่ดูแล้วอบอุ่นมากกว่า แม้ว่าจะต้องประคับประคองยอดขายไม่ให้ลดลงกว่าที่มี ถามว่า…ปีนี้ “ไทยยามาฮ่า” เหนื่อยมั้ย ถ้าบอกไม่เหนื่อย ก็แสดงว่า…ไม่ได้ทำอะไร? แต่เพราะ “ไทยยามาฮ่า” ยังมีทั้งงานเปิดตัว ทั้งกิจกรรมต่างๆ เยอะแยะไปหมด ซึ่งภาพยังงี้แหละ เป็นอีกความคุ้นชินมากกว่า เพราะเป็นภาพที่ความคึกคักที่อบอุ่นเป็นอย่างยิ่ง เป็นภาพความคุ้นชินของคนสื่อและคนในแวดวงรถมอเตอร์ไซค์มากกว่า ถ้า “ไทยยามาฮ่า” เงียบเหงา ยังนึกภาพไม่ออกเลยว่า บรรยากาศจะเป็นเยี่ยงไร นึกไม่ออกจริงๆ
แค่อีก 2 ภาพความคุ้นชินที่หายไป เป็นภาพจากค่ายไทยซูซูกิ และคาวาซากิ ที่ถ้าย้อนหลังไปดูตั้งแต่ต้นปี “โซ่หลุด” ยังไม่เห็นภาพความคุ้นชินเลย มีแค่ความเงียบเหงา ทั้งๆ ที่ยังมีรถขายอยู่ แต่ไม่มีภาพการเปิดตัว และการจัดกิจกรรมให้ได้เห็นเลย รวมถึงข่าวคราวทุกเรื่องราว ทำให้รู้สึกเหมือนกับว่า…วันนี้แวดวงรถจักรยานยนต์เมืองไทยนั้น มีรถอยู่แค่ 2 ยี่ห้อเท่านั้น ทั้งๆ ที่จะว่าไปแล้ว ในเมืองไทยยังมี “แฟนพันธุ์แท้” ของทั้งซูซูกิ และคาวาซากิ ไม่ใช่น้อยเหมือนกัน นี่เป็นวัฏจักรที่เกิดขึ้น และส่งผลให้ความคึกคักแห่งแวดวงรถจักรยานยนต์หดหายไป “โซ่หลุด” ยังคงคิดถึงภาพความทรงจำ ยังคงคิดถึงความเคลื่อนไหวของรถทั้งสองยี่ห้อ ก้อ…เหลือแค่ภาพที่เป็นแค่ความทรงจำเท่านั้นเอง
ก้อ…เป็นความรู้สึกที่คิดถึงในช่วงเวลาแห่งเดือนสุดท้ายของปี 67 ยังฝันอยากให้วันวานกลับคืนมาเป็นวันนี้ ความคึกคักแห่งรถจักรยานยนต์ทั้ง 4 ค่าย ไม่ว่าจะเป็น ฮอนด้า ยามาฮ่า ซูซูกิ และคาวาซากิ
หรือจะเป็นแค่มุมคิดของ “โซ่หลุด” เท่านั้น