จอ…จ่อ…จ้อ…563 วังวน…ของคนไทย วงจร…ของคนการเมือง ชีวิต…ต่างกันสุดขั้ว
งานบิ๊กมอเตอร์เซล…ปีนี้ “รามอินทรา” ได้เห็นการทำทุกช่องทางของ “พี่รวย” จรวย ขันมณี เพื่อให้งานนั้นสู่เป้าหมายที่ตั้งไว้ ใช้ยุทธวิธีของการสื่อสาร แถมด้วยคอนเสิร์ตของนักร้องชื่อดัง ให้ดูกันแบบไม่เสียตังค์ ยอมรับและคารวะในหัวใจนักสู้ ด้วยเพราะสถานการณ์ด้านเศรษฐกิจของประเทศไทย ในเวลานี้ ก็ต้องยอมรับไม่ปกติ คนหาเช้ากินค่ำ ย่ำอยู่กับความยากลำบาก เรื่องจะมาอยากเป็นเจ้าของรถยนต์หรือรถจักรยานยนต์สักคัน เป็นเรื่องไกลเกินฝัน แค่มีเงินมีใช้ไปวันๆน่าจะโอเคที่สุดแล้ว แต่…คนที่อยากเป็นเจ้าของรถยังมีอยู่ ขอแค่ให้ถูกใจเท่านั้นแหละ การที่ “พี่รวย” ยกโชว์รูมของรถยนต์แต่ละยี่ห้อ มารวมกันไว้ในงานเดียวกัน จึงเป็นเรื่องที่อยากเชียร์ให้ประสบความสำเร็จจริงๆ ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นเยี่ยงไร? ขอเป็นอีกแรงสนับสนุนนะครับ “พี่ชาย” หัวใจนักสู้
“รามอินทรา” กริ๊งกร๊างหาพรรคพวกคนยานยนต์ วันนี้…ต่างก็ตกอยู่ในวังวนแห่งความยากลำบาก ยอดจองหดหายหาได้ยากเย็น แต่…ก็คงไม่มีใครยอมแพ้เวลาที่เหลืออีก 4 เดือน จึงน่าจะได้เห็นความคึกคักของค่ายยานยนต์ น่าจะเป็นทางเลือกสุดท้ายแล้วล่ะ ก้อ…พยายามกริ๊งกร๊างหาหลายๆคน เพื่อเป็นอีกพลังหนุนให้สู้ต่อไป อย่างน้อยขอให้เวลาที่เหลือ สถานการณ์โอเคขึ้นบ้าง? แม้ว่าจะไม่อาจคาดหวังอะไรได้ จากรัฐบาลที่อยากบอก…น่าห่วงมากที่สุด ตั้งแต่ “รามอินทรา” เห็นมา คนเป็นนายกรัฐมนตรียังต้องมีคนครอบครอง ก้อ…ไม่รู้จะร้องเพลงอะไร หรือชีวิตนี้…แค่ว่าได้เป็นนายกรัฐมนตรีของประเทศไทย ก้อ…โอเคแล้ว ส่วนจะเกิดอะไร ไม่เห็นจะต้องไปกังวล เงินทองที่มีอยู่ใช้ยังไงก็ไม่หมด ไม่รู้ว่า…เป็นเวรกรรมอะไรของประเทศไทย
ที่น่าเป็นห่วง…เหมือนอย่างที่ ดร.เสรี วงษ์มณฑา ว่าไว้…บรรดาหัวหงอกหัวดำ ยอมร่วมรัฐบาลเพื่ออะไร ถ้าไม่ใช่เพื่ออำนาจและผลประโยชน์ ด่ากันแทบเป็นแทบตาย เจอหน้าก้มลงกราบหน้าตาเฉย เห็นเยี่ยงนี้แล้ว คนอย่างเราก็คงต้องยอมรับความจริง นี่เป็นวิถีทางแห่งการเมือง เรื่องของอำนาจและผลประโยชน์ ไม่มีคำว่า…ศักดิ์ศรี ขอแค่ให้ได้ร่วมรัฐบาล ขอให้รักษาผลประโยชน์ ยืนไหว้กันไปไหว้กันมา หน้าตายิ้มแย้ม ขณะที่คนไทยจะไม่มีกินกันอยู่แล้ว เมื่อเป็นเยี่ยงนี้…ก็คงต้องพยายามรักษาตัวรอดป็นยอดดี
สัปดาห์นี้… “รามอินทรา” จอ…จ่อ…จ้อ ออกนอกเส้นทางคนยานยนต์ก็คงไม่ว่ากัน เพราะเห็นแล้ว…ขอเขียนหน่อยอย่างน้อยก็ได้ระบายความอึดอัดออกไปบ้าง สุดท้ายก็ต้องทนเพราะเกิดเป็นคนไทย
เอวังด็มีด้วยประการฉะนี้
มากกว่าขอบคุณ
“รามอินทรา”
บ้านชินเขต
28 สิงหาคม 2567