โซ่หลุด ฉบับ 1,032 24 ปี…ที่เป็น “โซ่หลุด” ยอมรับ…ความผูกพัน ยิ่งยาก…ยิ่งอยากเขียน
ยอมรับ…จากจุดเริ่มต้นจนถึงวันนี้ โดยเฉพาะการได้เป็น “โซ่หลุด” ที่ต้องเขียนเรื่องราวของคนมอเตอร์ไซค์ ทำให้ได้รับรู้หลากหลายเรื่องราว ทั้งที่นำมาเขียนได้และเขียนไม่ได้ แต่…สิ่งที่ได้มากกว่านั้น เป็นความรักความผูกพัน การต้องเขียนคอลัมน์แล้วจะให้ได้รับการยอมรับ เป็นเรื่องยากยิ่ง 24 ปี…ที่ผ่านมาจึงมี “ตัวละคร” มากมาย ผ่านเข้ามาเป็นนักแสดง ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป บางคนยังผูกพัน บางคนก็ได้ผูกพันแต่…ที่สำคัญกว่า…อยากขอบคุณที่เป็น “ตัวละคร” ให้ เพราะเมื่อเวลาผ่านไป ยิ่งนาน ยิ่งรู้สึกถึงความสำคัญของทุกคน ยิ่งวันนี้แตกต่างเป็นอย่างยิ่งจากวันวาน จากที่อยากเขียนก็สามารถเขียนได้เลย เป็นอยากเขียนแล้วเขียนไม่ได้
นั่งคิดถึงเส้นทางความรักความผูกพัน เลยได้เห็น…ทำไมวันนี้…ถึงเขียนคอลัมน์ได้ยากขึ้น การขาดแคลนตัวละครเป็นแค่เบื้องต้น แท้จริงแล้วน่าจะมาจากผลพวงของการเปลี่ยนผ่านจากการสื่อสารที่เปลี่ยนไป วิถีการทำงานที่เปลี่ยนไป ทำให้การเจอะเจอกันลดน้อยลงไป จนกลายเป็นต้นเหตุของการห่างเหิน ความสนิทสนมที่หดหายไป นั่นแหละ…ทำให้ “โซ่หลุด” เขียนยากขึ้น ไม่เจอะเจอกันก็ไม่มีข้อมูล ไม่มีเรื่องราวมาให้เขียนถึง เพราะ “คนทำงาน” วันนี้…ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาคนสื่อ เมื่อมีหน้าจอสี่เหลี่ยมเป็นทางออก และไม่จำเป็นต้องเจอะเจอ ไม่จำเป็นต้องมีความรักความผูกพัน เพราะสามารถสื่อสารเองได้นั่นเอง
ก้อ…เคยถามตัวเอง ปีที่…25 “โซ่หลุด” จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงด้วยมั้ย? ทำเยี่ยงไร? ถึงจะให้ “คนบริษัท” หันมาให้ความสนใจ เคยคิดจะเขียนแบบอยากเขียนอะไรก็เขียน รู้สึกอะไร? อยากเขียนก็เขียน ไม่จำเป็นต้องขยักข้อมูลอะไร? สุดท้าย…ก็ล้มความคิด เพราะถ้าเป็นเยี่ยงนั้นสู้ปิดคอลัมน์เลยดีกว่ามั้ย? แล้วไปเปิดคอลัมน์ใหม่ ที่ไม่ใช่ “โซ่หลุด” ที่ไม่มีความรักความผูกพันเป็นต้นทุน เป็นงานเขียนสไตล์ปะฉะดะ แต่…เมื่อยิ่งทบทวน ยิ่งได้รับรู้ วันนี้…ความรักความผูกพันที่ได้รับมานั้น มีคุณค่ามากกว่า ถ้าเกิดอะไรขึ้น? หรือเขียนยากขึ้น ก้อ…แค่หยุดเขียน แล้วเก็บรักษาสิ่งดีๆ ไว้ รักษาตัวละครไว้ หรือเขียนเท่าที่เขียนได้ จนกว่าไม่มีใครซัพพอร์ต ซึ่งเป็นเรื่องธรรมชาติ น่าจะโอเคที่สุดแล้ว
ปีที่ 25…ของการทำหน้าที่ “โซ่หลุด” จึงเป็นความสุขที่ “คนสื่อ” คนหนึ่งได้รับความรักความผูกพันจากคนมอเตอร์ไซค์ ขอบคุณที่ยังดูแลกัน ยังสนับสนุนกันแบบไม่ยอมปล่อยมือ ยืนยัน…จะยังคงเป็น “โซ่หลุด” ที่เป็นเหมือนข้อกลางของความรักความผูกพัน นำเสนอข่าวสารของแต่ละคนให้ได้รับรู้กัน ในแง่มุมที่ไม่กระทบความรู้สึก หรืออย่างมากก็แค่รู้สึกเหมือนลมพัดผ่าน
ยังรักและผูกพันทุกคนมอเตอร์ไซค์