โซ่หลุด ฉบับ 1,035 คิดถึง…ไทยยามาฮ่า คิดถึง…คนยามาฮ่า คิดถึง…บรรยากาศเดิมๆ
ไม่บ่อยครั้ง…ที่ “โซ่หลุด” จะได้เจอะเจอ “คนมอเตอร์ไซค์” แบบเจอหน้าเจอตัวเป็นๆ แทบครบทีม ก้อ…ในงานก้าวสู่ปีที่ 25 ของหนังสือพิมพ์ยวดยาน “ทีมไทยยามาฮ่า” ที่นำทีมโดย “เสี่ยเจมส์” ภาณุพล กิตติคำรณ “หนุ่มพูห์” จิรภัทร สายเพชร “เบียร์” อัญชลี ศรีพิทักษ์ “ตู๊นตูน” ปิยะพงษ์ หวังใจสุข “บอย” ไพบูลย์ อัตตสัมมากุล และ “เทียน” อาภาวรรณ จันทร์มล ก้อ…ต้องขอบคุณที่สามัคคีกันครบทีม ครบธีม เลยได้คุยกันแบบไม่เคยได้คุยกันนานถึงนานมาก เพราะปกติ…เจอกัน แต่ก็คุยคนโน้นที คนนี้ที คราวนี้คุยกันแบบร่วมวงสนุกสนาน และเป็นกันเองแบบอบอุ่นจริงๆ เป็นบรรยากาศที่หดหายไป ถ้าไม่มีงานครบรอบ ก็คงยากจะได้เห็นภาพแบบนี้
วันนี้… “โซ่หลุด” รู้สึกถึงความผูกพัน ทีมเด็กนั้นสนิทกันเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จะมีก็แค่ “หนุ่มพูห์” นั่นแหละ ที่น่าจะคุ้นเคยกันมานาน แค่เฉี่ยวไปเฉี่ยวมา จนมาสนิทในระยะหลังที่เป็นยุคของ “คนคู่” คู่ใหม่ ขณะที่ “เสี่ยเจมส์” ไม่มีปัญหา เจอกันปุ๊บก็รู้สึกโอเคเลย เพราะเป็นคนละบุคลิกกับ “เสี่ยหมู” คู่กันแล้วลงตัว คนหนึ่งขาว คนหนึ่งคล้ำ แต่เป็นอีกความลงตัว และน่าจะทำให้ “ยามาฮ่า” คึกคักยิ่งขึ้น โดยเฉพาะในห้วงเวลาที่โควิด-19 เริ่มคลี่คลาย สถานการณ์เริ่มเป็นใจให้ได้เปิดเกม และน่าจะเริ่มกิจกรรมแบบชัดเจนกว่าที่ผ่านมา
สิ่งที่น่าเสียดาย…ก้อ…น่าจะเป็นเรื่องของการเปลี่ยนแปลง โดยเฉพาะในมุมของ “คนสื่อ” ที่มีวิถีการทำงานแตกต่างจากยุคเดิมๆ ถ้าเป็นเยี่ยงนั้น น่าจะได้เห็นบทบาทของ “เสี่ยเจมส์” และ “หนุ่มพูห์” มากกว่านี้ เพราะโดยบุคลิกแล้ว สามารถเข้าถึง “คนสื่อ” ได้ไม่ยาก และน่าจะทำให้ข่าวคราวหลากหลายมากกว่านี้ รวมถึงกิจกรรมน่าจะเป็นอีกส่วนผสมในการช่วยซัพพอร์ตวิถีของทั้งสองคนอีกด้วย วันนี้…เมื่อเป็นยุคของการสื่อสารออนไลน์ อะไร…อะไร…ก็อยู่ที่หน้าจอสี่เหลี่ยม โอกาสเจอะเจอตัวเป็นๆ โอกาสที่จะได้คุยกันแบบใกล้ชิดก็หดหายไป ที่ควรสนิทก็แค่ทักทายเท่านั้น
ก้อ…อย่างที่ “โซ่หลุด” ขยายภาพให้ได้เห็น วันนี้…การได้พูดคุยแบบเจอตัวเป็นๆ เลยออกรสชาติมากยิ่งขึ้น รวมถึงการอยากเจอกันมากกว่านี้ และทำให้อดนึกถึงบรรยากาศเก่าๆ โดยเฉพาะ…วันที่มีโอกาส แวะเวียนไปสัมผัสบรรยากาศโรงอาหารที่ไทยยามาฮ่าไม่ได้ เลยมีการนัดหมายหลวมๆ จะไปกินข้าวเคล้าบรรยากาศสักครั้ง น่าจะเร็วๆ นี้แหละ จะขับรถฝ่าเปลวแดดไปกินข้าวย้อนบรรยากาศกับทีมไทยยามาฮ่า ก้อ…น่าจะเป็นการกินข้าวที่ย้อนความทรงจำ และมีความสุขกับภาพเดิมๆ ที่หดหายไปนานมาก ก้อ…จะพยายามทำตัวให้ว่างๆ จะได้นัดหมายเร็วขึ้น
ขอบคุณทุกคน ที่ทำให้ “โซ่หลุด” ได้ระลึกถึงวันวานยังหวานอยู่ แล้วคงได้เจอกันครบทีมนะครับ อีกไม่นานเกินรอ