โซ่หลุด ฉบับ 992 หลังสถานการณ์…โอเค อนาคตแห่ง “คนสื่อ” จะดำรงอยู่เยี่ยงไร?
“โซ่หลุด” คุยกับพรรคพวกเรื่องความเคลื่อนไหวในแวดวงคนมอเตอร์ไซค์ แล้วก็มีบทสรุปกับคำถาม…ทำไมจึงมีความเคลื่อนไหวอยู่แค่ 2 ค่าย ยิ่งวันนี้… “ไทยยามาฮ่า” เหมือนจะมีข่าวคราวมากที่สุด เพราะความคึกคักของยามาฮ่า FAZZIO ที่ตั้งแต่เปิดตัว มีความเคลื่อนไหว มีกิจกรรมให้ได้ติดตามกันตลอด ยิ่งช่วงนี้…ยังไม่มีคู่แข่งเปิดตัวรถใหม่ กลายเป็นรถที่ยืนหนึ่งของวัยรุ่นไปโดยปริยาย รวมถึงล่าสุด…กับการขยับเป็นข่าวของ ยามาฮ่า E01 สกู๊ตเตอร์ไฟฟ้า ที่ใครที่มีโอกาสได้ทดสอบแล้ว เกิดอาการอยากเป็นเจ้าของขึ้นมาโดยอัตโนมัติ ถือเป็นความคึกคักที่น่าสนใจเชียวล่ะ
ส่วน “ไทยฮอนด้า” ที่ระยะนี้…ยังไม่มีอะไรมานำเสนอ โดยเฉพาะเรื่องของรถใหม่ เห็นมีแค่การขยับตัวแจ้งข่าวเรื่องทิศทางความสำเร็จ และขยันเชื้อเชิญ “คนสื่อ” ไปร่วมกิจกรรม ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหงาหรือเปล่า? เลยขยันเชิญไปกินข้าวเคล้าข่าวบ้าง กินข้าวแจกขนมไหว้พระจันทร์บ้าง เขียนถึง “ขนมไหว้พระจันทร์” อดแปลกใจเล็กๆ…ปกติเห็นเดินสายแจกกันถึงที่ วันนี้…ปีนี้…เชิญสื่อไปกินข้าวเคล้าขนมไหว้พระจันทร์ซะยังงั้น สงสัย…ช่วงโควิด-19 ไม่ค่อยได้ขยับตัว พอสถานการณ์โอเคขึ้น เลยคิดถึงกัน อยากเจอกัน ก้อ…เป็นอีกความคึกคักของ “ไทยฮอนด้า” ในยามที่ยังไม่มี “ของใหม่” มานำเสนอให้เป็นข่าวกัน
ไม่ว่าจะเป็นการขยับตัวทั้งของ “ไทยฮอนด้า” และ “ไทยยามาฮ่า” นั้น เป็นเรื่องที่น่ายินดี เพราะช่วงกว่า 2 ปีที่ผ่านมา แวดวงคนมอเตอร์ไซค์เหมือนตัวใครตัวมัน ต่างคนต่างอยู่ มีอะไร? ก็เจอะเจอกันผ่านหน้าจอสี่เหลี่ยม มีอะไรก็เจอกันผ่านไลน์ ผ่านตัวหนังสือ ที่ไม่สามารถบ่งบอกหรือจับต้องความรู้สึกกันได้ เหมือนเจอะเจอกันตัวเป็นๆ จะพูดจะเขียนยังไงก็ได้ แต่…ถ้าไม่เห็นหน้าตาเจอตัว ยังไงก็ยากที่จะรับรู้ความรู้สึกกันได้ เมื่ออะไร…อะไร…โอเคขึ้น การได้เจอกันน่าจะเป็นเรื่องที่ดีที่สุด
“โซ่หลุด” ยังหวัง นับจากนี้ไป ไม่ว่าจะเป็น “ไทยฮอนด้า” หรือ “ไทยยามาฮ่า” เมื่อสถานการณ์กลับสู่สภาวะปกติ อยากเห็นความห่วงใยส่งผ่านมาถึง “คนสื่อ” บ้าง เมื่อที่ผ่านมา…งบถูกตัดจนแทบไม่เหลือหรอ วันนี้…ภายใต้ “เจแปน คอนโทรล” บอกตรงๆ…งบเหมือนจะถูกตัดทอนจนแทบจะดูแลกันได้ไม่เหมือนเดิม ยิ่งงบเหลือแต่ตรงกันข้าม “คนสื่อ” กลับเยอะแยะไม่รู้ใครเป็นใคร มองมุมไหนก็ดำรงอยู่ยาก ฝาก “คนบริหาร” ที่เป็นคนไทย ที่เคยผูกพันกันมา ช่วยดูแลกันบ้าง จะมากหรือน้อยก็ยังดีกว่าไม่มี
เพราะ…ยังไง “คนสื่อ” ก็ยังอยู่กันยากลำบากยิ่ง