จอ…จ่อ…จ้อ…462 วันวาน วันนี้ และพรุ่งนี้ ความรักความผูกพัน “รามอินทรา” กับคนลามิน่า
ขอบคุณ…ขอบคุณจริงๆ กับความปรารถนาดีของ “คนยานยนต์” ที่เป็นเหมือนพลังบวกให้กับ “รามอินทรา” แบบสัมผัสได้ด้วยความรู้สึกจริงๆ ใช่แล้ว “รามอินทรา” กำลังเขียนถึง “คนลามิน่า” ที่นำทีมโดย “จันทร์ในนภา” จันทร์นภา สายสมร และ “กุ้ง ก้ามโต” ภัทรา ธรรมวิญญู รวมถึงทีมงาน 2 ชาย 1 หญิง “ปั๊บ-ภูมิ-โปเต้” และ “คนลามิน่า” ยกบริษัท ถือเป็นคนบริษัทที่อยากบอก เป็นเหมือน “คนบ้านเดียวกัน” คอยซัพพอร์ตคอยเป็นกำลังใจ ทุกครั้งที่ “รามอินทรา” หรือ “ยวดยาน” ไม่เคยไม่มี “คนลามิน่า” โดยเฉพาะ “กุ้ง ก้ามโต” ที่เป็นเหมือนน้องชายที่รู้ใจและเข้าใจ
“รามอินทรา” นั้นสนิทและรู้จัก “กุ้ง ก้ามโต” ตั้งแต่สมัยยังเป็น “คนสื่อ” นิตยสารมาด้วยกัน เพราะ “กรังด์ปรีซ์” กับ “ยานยนต์” เป็นนิตยสารระดับหัวแถว แต่…ความสนิทยิ่งเพิ่มมากขึ้น เมื่อโยกเยกมาเป็น “คนลามิน่า” ที่ต้องเจอะเจอกันมากยิ่งขึ้น ความผูกพันก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น และยังส่งผ่านไปถึง “เจ้านาย” ที่ชื่อ จันทร์นภา สายสมร ที่บอกไม่ถูกเหมือนกันว่า ทำไมถึงรู้สึกผูกพัน ไม่ใช่แค่เพราะดูแลกันอย่างเดียว แต่สามารถสัมผัสได้ถึงความจริงใจที่มีให้กัน โดยไม่จำเป็นต้องให้ เพราะ “รามอินทรา” เป็นคนสื่อ และ “จันทร์ในนภา” เป็น “คนบริษัท” ให้เพราะอยากให้และให้เท่าที่ให้ได้
วันวาน…ความผูกพันที่เริ่มต้นจากการทำหน้าที่ ด้วยบทบาทของคนสื่อกับคนบริษัท แล้วค่อยๆสานต่อโดยมี “กุ้ง ก้ามโต” และทีมงานเป็น “คนประสาน” อาจเป็นเพราะชะตาที่ต้องกัน อาจเป็นเพราะสายตาที่มีแต่ความจริงใจ และอาจเป็นเพราะหัวใจที่อยากจะให้ ให้ด้วยความปรารถนาดี ก่อเกิดเป็นความรักความผูกพัน ที่สานต่อด้วยวันเวลา ที่ยิ่งนานยิ่งผูกพัน ยิ่งนานยิ่งมากกว่าความเข้าใจ สุดท้าย… “รามอินทรา” ก้อ…รู้สึกอบอุ่นทุกครั้ง อยู่ท่ามกลาง “คนลามิน่า” อยู่ท่ามกลางทุกมือที่พร้อมจะประคับประคอง
วันนี้…ระหว่าง “เรา” จึงเป็นมากกว่าคนรู้จัก เป็นมากกว่า “คนสื่อ” และ “คนบริษัท” เพราะสุดท้าย… “รามอินทรา” อยากบอก “เรา” เป็นคนบ้านเดียวกัน มีแค่ความรักความผูกพัน ที่พร้อมจะดูแลกันและกัน ที่พร้อมจะเป็นกำลังใจให้กัน จนเชื่อว่า…ไม่ว่าจะเป็นวันวานหรือวันนี้หรือวันพรุ่งนี้ ก้อ…จะเป็น “จันทร์ในนภา” ที่ผูกพันอยู่กับ “รามอินทรา” ตลอดไป จนหยิบมาเขียนเป็น “รามอินทรา” จอ…จ่อ…จ้อ ขอบคุณ “กุ้ง ก้ามโต” น้องชายที่เป็นคนประสานให้เกิดความรักความผูกพัน ที่จะยืนยาวตลอดไป ขอบคุณ “ไอ้น้องชาย”
มากกว่าขอบคุณ
“รามอินทรา”
บ้านชินเขต
28 กันยายน 2565