Ramindhra UHU

คุยกับพรรคพวก “คนยานยนต์” ที่สนิทกันมานานจนนับปีไม่ถูก เป็นความรักความห่วงใยความผูกพัน ที่เกิดขึ้นจริงไม่ใช่แค่อ้างว่าสนิท ก้อ…จะปลื้มปริ่มและมีพลังทุกครั้ง เพราะทุกคนจะพูดเหมือนกัน

ชัดเจนยิ่งขึ้น…กับเส้นทางของ “สื่อออนไลน์” ที่ “คนบริษัท” เริ่มรู้สึกถึง…ความเยอะไป เยอะจนไม่รู้ว่าจะดูแลกันเยี่ยงไร? ยิ่งในวันที่ “ท่อน้ำเลี้ยง” ถูกตัดสั้นลง เมื่อสวนทางกับ “ออนไลน์”

ก้อ…ถูกถามเรื่อง…ทำไม “ยวดยาน” ถึงยังมั่นคง ดำรงความเป็น “สื่อสิ่งพิมพ์” อยู่ได้มาจนถึงทุกวันนี้ ตอบเหมือนกันทุกครั้ง ด้วยปณิธานด้วยความมุ่งมั่น และแน่วแน่ในทิศทาง ที่วางไว้ตั้งแต่เริ่มต้น และไม่เคยคิดจะเปลี่ยนแปลง

เผลอแป๊บเดียว…จากความไม่รู้เรื่องในโลกของการสื่อสารสมัยใหม่ ไม่รู้ว่า “เว็บไซต์” นั้นคืออะไร? เลยไปจดทะเบียนกับเค้าบ้าง? ได้มาเรียบร้อยเหมือนไก่ได้ทอง ทำอะไรไม่เป็น ปล่อยเวลาผ่านไป 1 ปี…

ยอมรับ…ระยะนี้ “รามอินทรา” ออกงานบ่อยครั้งขึ้น ด้วยอาจเป็นเพราะ…สถานการณ์ต่างๆโอเคขึ้นมากแล้ว โดยเฉพาะเรื่องของโควิด-19 และพรรคพวก ถูกจัดอันดับให้เป็นโรคประจำถิ่นแล้ว รวมถึง “ค่ายยานยนต์” ก็เริ่มมีกิจกรรมต่างๆมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการเปิดตัวรถรุ่นใหม่ๆ

เผลอแป๊บเดียว…เดือนสิงหาคม ก้อ…เกือบจะหมดเดือนแล้ว เวลาที่เหลืออีก 4 เดือน แวดวงยานยนต์ไทยจะมีอะไร? ที่น่าสนใจมาให้เห็นถึงความคึกคักกันหรือไม่? ขณะที่ “รามอินทรา”

“รามอินทรา” คุยกับพรรคพวกคนสื่อ ยอมรับถึงความแตกต่างของวันนี้กับวันวาน ที่มีวิธีคิดวิธีนำเสนอคนละแบบคนละสไตล์ โลกของการสื่อสารที่แปรเปลี่ยนไป ทำให้วิธีการก็เปลี่ยนไปด้วย เมื่อ “ออนไลน์” เป็นอีกสไตล์

ในห้วงเวลาแห่งวิกฤติ เจอะเจอโควิด-19 กับพรรคพวก จนทำให้ “คนไทย” ต้องพบกับสภาวะแห่งการสูญเสีย ทั้งรายได้ทั้งชีวิต จนถึงขณะนี้…สถานการณ์ก็ยังอยู่ในบรรยากาศของความกังวล แม้จะเปิดประเทศ แม้จะเปิดเส้นทางทำมาหากิน แต่…ก็เหมือนจะไม่สามารถทำอะไรได้แบบเต็มร้อย เพราะสุดท้ายแล้ว…วิกฤติก็ยังคงอยู่ วันนี้…โรคฝีดาษลิง ก็เป็นข่าวที่ทำให้ต้องยิ่งระมัดระวังตัว การทำมาหากินก็ทำได้ไม่เต็มร้อย ด้วยเพราะ…ยังไม่แน่ใจกับความปลอดภัย แม้โอกาสจะมีมากขึ้น แต่ความกังวลก็มากตามไปด้วย

ในยุคโควิด-19 ผสมผสานกับการโควิด-19 กับพรรคพวกหลากสายพันธุ์ ทำให้แวดวงคนสื่อสายยานยนต์ ก็มีการเปลี่ยนแปลงตามไปด้วย การต้องดิ้นรนต่อสู้ด้วยตัวเอง

ไม่รู้เป็นเพราะโควิด-19 หรือเปล่า? ทำให้ “รามอินทรา” รู้สึก…ชีวิตและการดำรงอยู่เปลี่ยนแปลงไป วันจันทร์ – ศุกร์ ถ้าไม่มีวันหยุดพิเศษ ก้อ…จะเข้าออฟฟิศทำงานเป็นปกติ แล้วก่อนเข้าออฟฟิศก็จะหาซื้อของกินทั้งคาว-หวานให้เสร็จสมบูรณ์ เพราะถ้าไม่จำเป็นก็จะไม่ค่อยออกไปไหน สิงสถิตอยู่กับเก้าอี้ทำงานนั่นแหละ ได้เวลาก็ขับรถกลับบ้าน แวะหาซื้ออะไร? แถวหมู่บ้านนั่นแหละ เป็นอันจบข่าว